Þá er einum áfanga lokið......

Já gott fólk í dag útskrifaðist stelpan úr endurhæfingarprógramminu sínu sem er búið að vera í 1 1/2 ár og það var mikil gleði og mikið gaman.

Eins og þið flest vitið þá hætti ég að vinna um áramótin 2006/2007 og var það að ráði læknis. Í samvinnu læknis og góðrar konu hjá Akureyrarbæ var mér bent á þennan valmöguleika að komast í endurhæfingu hjá Starfsendurhæfingu Norðurlands. Með ávísun frá þeim tveimur fékk ég inn þar og það er ýmislegt búið að ganga á og mikið vatn runnið til sjávar síðan þá :)

En já sem sagt í dag var útskrift hjá okkur og var ég beðin um að koma upp og segja smá frá ferðalaginu mínu á þessu eina og hálfa ári og á allri vinnunni sem ég er búin að vera að vinna í sjálfri mér. Það var sko alveg skjálfandi ég sem fór upp og þegar að ég var að byrja að tala þá bara skalf ég og titraði og svo kom herpingur í varirnar og ég varð þurr í munninum og allt að gerast. Skjálfrödduð byrjaði ég en eftir smá stund þá bara róaðist ég öll og fór að tala bara frá hjartanu og þá kom þetta allt saman með tilheyrandi handabendingum eins og mér einni er lagið  Þetta var alveg yndisleg stund og mikið var ég stolt þegar að ég labbaði upp og tók við skírteininu mínu. Svo kom það alveg eins og þruma úr heiðskýru að ég var kölluð upp og var ég ein af 4 sem fékk viðurkenningu, mín viðurkenning var fyrir góðan árangur...... Mikil gleði í hjarta og ég er alveg einstaklega stolt af sjálfri mér, fyrir allt sem ég er búin að gera og fyrir allt sem ég stefni að...

En já nú eruð þið eflaust búin að fá alveg nóg að mér þannig að ég skal hætta þessu rausi... En vil bara minna ykkur á að Við getum öll gert það sem við ætlum okkur svo lengi sem við erum með raunhæfar og sanngjarnar kröfur á okkur sjálf!! 

Lífið er dásamlegt og fótbolti eftir rúman klukkutíma......

Þangað til næst.... Leggjum áherslu á það skemmtilega, þá verður þetta leiðinlega ekki eins leiðinlegt

Kveðja Mona